November Platt ( Ruth Ankele )

November Platt

von Ruth Ankele

 

SONY DSC

Still isset jetzt un aach menschenlär, wenn ich im Wald schbazieren gehen.

So, als ob et hie unna de Bäm kän Welt me gäb. So richdich mysthisch kumm et ma vor, als ob ich inem Märchen unnawächs wär .

Hinna ma droppt et vun de Bäm, et knackt un stöhnt um mich rum , un allegebott will ich mich rumdrähn, weil ich mennen, et wär en dunkel Gestalt hinna ma her.

Ich gäng mich ganit wunnan, wenn so en kläna Zwerch off ämoll aus em Gebüsch schbringen,. odda en klän Elf im Vorbeihuschen mein Gesicht schdreicheln gäng.

Windmond odda aach Nebelung hat ma frieja statt November gesagt, un ich finnen die Nomen ach vill schenna.

Nebelung , datt saht doch schunn alles. So siehn ich moins de Wiesen, wenn ich ausem Wohnzimmafendschda luhn, doh fäng ich schunn grad ohn meinen Gedonken noh se hängen. Un in mir wirdet so ruhich, wie et draußen im Nnäwwel is, der jed Geräusch vaschluckt.

Windmond………. Zur Zeit vum Karl dem Großen is der Nomen entstonn. Un wenn ich den Nomen heren, isset ma, als gäng en Märchen ohnfängen, so wie et ma im Wald gong hat.

Im November. Do isset halt ruich, denk ich ma. Ma iwwaleht en bisschen, macht sich Gedonken iwwa dat wat wor . Im ledschen Johr un sowieso…….. .. wer geschdorb is un warum, wie kurz et Läwen kinnt sin, wenn ma kronk wird, odda en Unfall hät.

Ma schdecht jo halt nit drin. Un so honn ich gedenkt, geschd moll uff de Friedhof. Suchschd moll die alten Gräwa, luschd moll watt noch doh is, un vielleicht fällt da donn ach noch dat ähn odda onna in , watt de schreiwen kinnschd.

Un soh hon ich mich uff de Wäch gemach un bin uff den alden Friedhof gefah. Kaum bin ich et Dor rinkumm WOW. Do woren se jo , all die Leit, die ich im Wald vamisst hon.

Loh schlendern se imma se zwett zwischen de Gräwa rum. Gräwa, datt sin jo ga käm me. Datt Gonze sitt aus, wie Ausstellungsstänn uff da Floristikmess in Düsseldorf. Gressa, schenna, bombaschdich. Je deira ( teurer ) et Gesteck, umso gressa de Traua. Hat der Mensch noch Worte.

Do wird vaglich un geretscht, genau gemerkt, wer nit so vill fort Grab ausgibt , un wer sich ga nit drum gekimmat hat.

Un wie ich noch so stehn un staunen, kummt et Beckersch Gabi uff mich zu. Un ich denken noch, mei liwa Monn, dat sitt awwa mied aus, do fängt et ach schun se stöhnen ohn. *

Mensch Ruth * sahd et * watt bin ich so ferdich. Da Allaheilijen Geschäft lo hat mich richdich platt gemach. * * So, * staun ich * seit wonn schafft du donn in da Gärtnerei ? Du bischd doch Frisös *

Iwwa sovill Unvastond meinaseits schiddelt et nur de Kopp, un gett seina Wähh . Ich sitzen mich ähnfach uff die näckschd Bonk un vasuchen alles se vastehn. Et hat en bißchen gedauat, awwa donn hon ich ach die Sach mim Allaheilijengeschäft im Frisörladen vastonn.
Et is halt Novemba. Do brauch alles sein Zeit.

Odda wie siehn ihr datt ?

Wenn Dir die Dorfzeitung gefällt, teile diesen Beitrag