E dudwillera Lausbub in da fuffzicha Johr ( Reiner Thielen )

E dudwillera Lausbub in da fuffzicha Johr

 

von Reiner Thielen

 

 

Wie ich e kläna Bub noch war, mit Logge in da Hoor,

wie wars do noch im Dorf so scheen, so in da fuffzicha Johr.

Om Markt hat noch das Heisje gestonn, wo Gutzja ma uns kaaf,

wenn ma mit Räf und Driggatt sinn so oft durchs Dorf gelaaf.

An groß Haus, das war dort am Markt, es Kaufhaus vom Herr Ochse,

unn hinne on da Audobohn, in da Feschdhall gugge ma Boxe.

Drei Kinos hadde ma zur Wahl, wollde ma Tom Mix mol gugge,

im erschde vorn om Krogedill, dudd oft e Floh uns jugge.

Om Rathaus geje iwwa donn, wenns warm wa odder heiß,

do honn beim Heinrich ma uns kaaf fa zwonzich Fronke Eis.

E moncha Saal wa do noch uff, wo obends man kunnd donze,

mir wäre domols noch ze jung, mir dröhn noch unsa Ronze.

In die Turmschul sinn ma domols gong, bei so e gudda Alder,

der hat uns oft fotografiert, es war de Lehra Walter.

De Parra Hertel iss aach kumm, er lehrt uns Relichjon,

unn Lieda honn mir beim gesung, mit klarem hellen Ton

. De Lehra Kremp hat uns vahau, mit seinem Sponisch Rohr,

bei demm do hadde Rechne ma, unn Singe beim im Chor.

Die Strosebohn iss noch gefahr, uff Schiene zwische Plaschda,

e Audo hart ma kaum gesiehn, noch seldena e Laschda.

De Micka, der hart noch sei Pär, de Lux unn Fillip aach,

die Kohle honn die schunn geholl, uff Hirschbach frih om Daach.

De Pärdsmischt holl ich vun da Stroß, der kummt in unsa Gaade,

wo vorn om Zaun de Tuwack steed, de Oba dutt druff wade.

De Strom, der war oft ausgefall, ma dudd im Dunkle sitze,

die Owedier wird uffgemach, Märcha vazehlt unn Witze.

Wonn domols ich durchs Dorf bin gong, honn jeda ich gekennt,

iss e Fuhrwerk donn durchs Dorf gefah, sinn ma all nogerennt.

Unn kummt de Wasser-Matz emol, mit Fähncha on seim Rad,

donn honn faebbeld ma denne aach, sinn nogelaaf dem grad.

Oft honn ma aach noch Krach gehadd, mit denne vum Geisekippche,

om Dreibonnstän do war die Grenz, do drefft sich donn das Kiibbche.

De Krach, der wurd oft ausgetra, mit Schnella unn Flitzeboh

, es sinn donn aach noch hin unn här, richdische Stän gefloh.

Hat äna donne e Loch im Kopp, wars Schlachtfeld lär im Nu,

ma sinn donn mim zum Dokda gong, der machts em widda zu.

Mir honn gekennt de gonze Wald, vum Kidde bis zur Fröhn,

unn sunndachs, do mußt ich als oft, bis no Kaltnaggisch gehn.

Dort wohnt um Bersch Vawondschaft noch, es war Tonde Marie,

die hat von uns die Scheele gritt, fa die Geis unn onner Vieh.

Binn ich donn hemm, war voll mei Bauch, vunn Brot unn Geisemilch,

im Sack hatt ich noch firffzich Fronk, die Scheele wäre nit billich.

War donn de erschde Schnee gefall, wurd die Käskischt rausgeholl,

in da Haschbach, do sinn mir gefahr, mit Sprungschonz grad wie doll.

De Grischdbom honn ma oft geklaut, im Wald gleich in da Schonung,

die Mdmme, die hat donn geschult, vum Babbe gabs Belohnung.

Weihnachde war do, unn gleich Neijohr, es Johr wa schnell vorbei,

die Zeit iss grad so fortgelaaf, im Nu wa widda Mai.

Das alles hadd donn uffgeheert, wie aus da Schul ich kumm,

die Kindhät war so schnell vorbei,ich konn nur soon: wie dumm.

Wenn ich mol denk so driwwa no, es war e scheeni Zeit,

vill scheena wies die Juchend hat in ihrem Läwe heit.

Gäre schwelg ich in Erinnerung, weil scheen mei Kindheit war,

ich wohnt jo aach in Dudwilla, em scheenschde Dorf der Saar

 


 

Wenn Dir das Mitmach-Portal:   SAARLÄNDISCHE DORFZEITUNG  und Ihre Inhalte gefallen,  dann mach doch einfach mit.

Sende Deinen Beitrag oder Fotos an : e-mail@saarlaendische-dorfzeitung.de

Wenn Dir die Dorfzeitung gefällt, teile diesen Beitrag