Domols (Horst Harig)

Domols

von Horst Harig

 

 

Gemietlich war `se schun die Zeit

als noch gefahr die Strossebahn.

Bis no Saarbrigge war `s noch weit , de Fahrpreis klän ,

– e Groschegram .

Jo , selbscht de Monn mit da long Stong

iss noch durch Strosse un Gäsjer gong !

Un ach die gutt alt Schul am Markt ,

mit dem holzne Treppehaus –

De Abriss wird noch heit beklacht ,

so mancher iss dort ninn un naus .

Vun Fortschritt hat domols ma aach schunn geschwätzt ,

nur wars nitt so haschdich , nitt so gehetzt ;

Sanierung hat niemand , kä Mensch gekennt

un die Kleder han besser Bub un Mäde getrennt .

E Fahrrad war domols e besonneres Privilech ,

getappt sinn die meischde ze Fuß uffem Wech !

Kenn Moped iss do durch die Strosse geknattert

Wo Kinner verschreckt hätt – un Alde verdattert !

Domols do war `s halt noch ruischer wie heit :

– Joo …, ma kann se nitt halle die Zeit , wan se eilt .

Domols , do kunt ma noch richdich sich freie,

sich sinnvoll vergnieche , mit em Schätzje brav zeie .

Un e Hochzeit … wann se hat misse sinn :

– E Disch un e Bett , dass war immer drin !

Kenn Wasser , Dreh – unn Spichelbett hats genn

In Schlofstubb , Stippscha –

unn viele ware nitt so fett ,

ob Mann ob Fraa , ob Liebscha !

Jo domols , jo domols do war es Klo noch im Gade –

gedingt hanse do – devun Gemies un Salade !

Un wann `s ach weiterhin hat gestunk :

De Nachbar blieb friedlich ,do war aach kä Grund .

E Dach späder dutt der jo sei Locus auch leere ,

dann wird nur gerätzelt , was die so verzehre !

Jo domols , do kunt ach die „ Müllersch „ gutt rechne ,

warum Schulersch ihr Trudsche dabba heirat am beschde !

Die Junge ware domols bis zur Heirat dehemm

un han erscht beim josaan sich ganz dann vagenn .

Mallorca , Ibiza war Traumland der Sterne :

– En – zwei Stunne Bahnfahrt – , dass war se die Ferne !

Iwahaupt domols , do hat jedes Esse geschmeckt ,

ach ohne Serviette un Filigranbesteck !

Berihmt war `s Kotlett als Feschtdachsschmaus –

gess hat ma dehemm , – nitt irjendwo draus !

Un domols do war ach das Hinkel noch frei ,

selbscht wenn `s aach gebraucht hat zwei Dach fier ään Ei !

Im Stall hat die Gluck uffem Necht noch gebrieht ,

un hat riehrend sich noher um die Kicke bemieht .

Jo domols hat de Mensch nitt so rumgegriwelt ,

iwaall dran gefummelt – die Natur so verstimmelt .

Die Luft war noch sauwer un nitt so voll Schmant

un weil Audos so selde , war ach wenich Gestank .

Nur – domols – was hätt ich ihrs gäre gewinscht …….

Die Mamme … , hat die sich geplacht un geschinnt ,

Hätt `s doch nur e Wäschmaschin genn ,

for de Mamme ihr Risse – an denne verschaffte Hänn :

jeder Grosche hätte mir Kinner separat do geschpaat ,

un de Rescht dann vum Babbe fir de „Wäscheaudomat

„ Vor Freid hätt die Mamme do Träne vergoss ,

uns all dann ganz glicklich in die Arme geschloss .

Doch domols … dass iss jetzt Vergangenheit :

– Die Kinner hon Kinner , es zählt nur noch heit .

Un doch steht manche Alde – ich irre mich nicht ,

es Lächele vun domols noch heit im Gesicht !

 


 

 

Wenn Dir das Mitmach-Portal saarländische Dorfzeitung und Ihre Inhalte gefallen,
mach doch einfach mit.
Wir freuen uns aber auch über einen schönen Kommentar
oder einen Klick  auf den “ Gefällt mir “ Button oben rechts  für unsere FB Seite.

 

Wenn Dir die Dorfzeitung gefällt, teile diesen Beitrag

Schreibe einen Kommentar